Во меѓувреме Пакард започнал со создавање компјутерски симулации кои покажуваат дека сложените адаптивни системи се склони да еволуираат кон таа граница по пат на природна селекција.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Би требало тоа распаѓање да се претвори во жесток процес, во насилна смрт, по пат на исмевање, предизвику вање, повеќекратна симулација која што ритуалот на смртта на универзитетот би го понудила како модел на распаѓање на севкупното општество, заразен модел на напуштање на секоја општествена структура, во кој смртта конечно би го извршила своето пустошење кое што штрајкот очајнички се обидува да го оствари, во дослух со системот, успевајќи во најдобар случај да ја претвори во бавно, успорено изумирање, кое што дури веќе не е ни можно наместо некоја субверзија, некоја офанзивна реверзија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во меѓувреме откриле нови теориски рамки, математички средства и компјутерски симулации кои се обидуваат да ја зафатат суштината на сложените адаптивни системи.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)