Зборувајќи за неостварените книжевни стремежи на својот татко, Борхес во својот “Автобиографски есеј” напиша: “Од времето кога бев момче, кога слепило го снајде мојот татко, премолчено се подразбираше дека јас треба да ја остварам книжевната судбина којашто околностите му ја одрекоа на мојот татко.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Од мене се очекуваше да бидам писател”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тоа беше нешто земано здраво за готово.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во едно подоцнежно интервју, тој опширно зборува за судбината што му е доделена: “Мислев дека сум роден за писател, но сега гледам дека не било така.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)