Оној нејзин поглед упатен кон хоризонтот надвор од сликата можеби е поглед во некоја друга реалност, таму каде што сѐ е сочувано, и каде што сѐ што било, сѐ што е и сѐ што ќе биде, ја добива својата вистинска смисла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Потоа гледавме во „Распетието“, во лицето на Исус на кое има само помирување со ужасот, во лицето на неговата мајка полно со ужасен очај.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Исто така, со време и низ повторувањата во медиумите, овие слики можеби ќе бидат сведени на карикатури.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)