смола (имн.) - додека (сврз.)

Вилиците го болеа, низ отворените пори на жешката течеше златна смола додека без напор ловеше еден далечен и нејасен глас - на Никола, не, на Јана - не, сеедно, и се прашуваше кој сум и каде сум.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)