Само осудените на смрт немаат право на гров и нивните тела не им ги дават на семејствата...
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
И самата смрт нема да те оправда!...“
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тогаш од полусонот до смртта нема ни чекор.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Многу сум свесна дека по смртта нема ништо, нема друг живот, дека е тоа крај за оној што си оди.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Тогаш од полусонот до смртта нема ни чекор.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)