смрт (имн.) - токму (прил.)

Додека модернизмот бегаше од „комуникативните клишеа“ (Куспит), изјавата на Хирст својот праузор како да го пронаоѓа токму во исказите од традицијата на поп-културата, а конкретно во дефиницијата за поп-културна комуникација изречена во една песна од Beatles: "Half of what I say is meaningless, but I say it just to reach you..." (Julia).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Делото на Хирст е органска скулптура („озлогласено“ присутна во поно­вата бри­тан­ска уметност, нпр. во автопортретите од крвна плазма на Mark Quinn), а мумифицираното тело на овцата упатува на смртта токму низ претставувањето на „очајничкиот“ обид да се задржи претходната состојба.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Значењето, значи, веќе е кодификувано (но „неодлучувачки“) и тоа зборува за стравот од ерупцијата на несвесно (но во еден поинаков контекст), така за новиот контекст да го апсорбира значењето и да го организира на нов начин.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Популарните претстави на Хирст зборуваат за смртта токму низ прашањето за принципот на задоволство, но задоволство во препознавањето на траума.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А смртта токму нив ги одминуваше. Како да не ги сакаше. Дали ми веруваш?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)