Тие не викаа, не паничеа, туку ја прифаќаа смртта трпеливо и безлично, како таа да влегува во планот на екскурзијата, меѓу посетата на локалната тврдина и етнолошкиот музеј.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Имаше многу безлични провинцијални групи, кои доаѓаа во валкани автобуси.