снаа (имн.) - му (зам.)

Да не е снаа му Митра, сака сам да месе, сам да пече, сам да се пере и крпи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стојан го направи кафето, а Велика, снаа му на коџобашијата сврши со едно „добро дошле" на сите и ги донесе филџаните.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Снаа му веќе си ја знаеше работата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така се разделија сваќите Цвета и Петра, а вдовецот Илко веќе ги врзуваше маските на јаслите и ѝ викаше на снаа му Митра да донесе зоб да им даде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Извади од пазувата едно јаболко и ѝ го подаде на снаа му на Ристета, која му прави здравоживо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Едвај чека да ја однесе дома, да ја слезе во дворот нетов, да и се пофали на снаа му Митра, да ги прегрне браќа си Трајка и Стоја, да ја венча и да чека да го израдува.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крај огништето седнал Карабуклијата со некој комшија, го спотиња оганот и вика по снаа му да донесе борина да види кој дојде по мракот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На дедот Ристета му даде половина, се сторија една и пол. На снаа му — бела меџудија. Стана лира и три череци.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Дедот Карабуклија во Рожден лапна половина лира, снаа му — бела меџудија, та белки и мене ќе ми тапосаат некое петле?"
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко вади од торбата две јаболка и му ги подава едното на дедот Ристета — здравоживо од бацка му Стоја, другото и го дава на невестата Менка од снаа му Митра и ги покани и тој како дедот Петко да повелат на гости за денот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
По погребот, Лена, снаа му, остана таму, да биде некое време блиску до мртвиот маж и да го надгледува, како што вели, уредувањето на гробот што мене ми го даде.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тука го наоѓа снаа му.  „Ќе вечерате ли?“ - го прашува.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Невесто! - ѝ рече на снаа му Евто. - Донеси ми ги склопците со пиперна солца.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Евто го одврза магарето и со снаа му отидоа горе кон кошарите.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Рано во воденицата, Трајче и мајка му станаа. Станаа и Евто и снаа му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Снаа му ги донесе склопците, Евто ги отвори и тури пиперна сол на штицата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од едната страна на огништето, на сламата, облечен легна Трајче со мајка му, а од другата Евто со снаа му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)