Се останува по старо џелатите станаа современи слободата е фрлена на колена чуствуваш духот е во зандани Едни злосторници заминаа но дојдоа нивните внуци џелатите се вртат во круг ги слушаш истите звуци Човештвото полека изумира светот е цел во метастаза а надежта остана во кутија се острат и неа да ја згазат Луѓето умираат во незнаење несвесни во илузорно постоење некои се мртви од раѓање а деновите им служат за броење Премногу животи одземени изгазена е совеста чиста премногу солзи пролеани а судбината остана иста
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Дури и некој рак крај рачица, дворјанка в чипки, ја покрил главата со мрак, се зграпчил за опаш со штипки и солза пролеал: - Баро, бунефациска баро, подобро беше сите заби да ме болеа отколку еден царот!
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)