сон (имн.) - ли (чест.)

Ја гледа Глигор и не знае сон ли е или јаве.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Наша женска среќа: Да родиш, да нахраниш, да успиеш, да расповиеш, да повиеш, да испереш, да спростреш, да исушиш, да собереш, да испеглаш, и гледаш твоето време заминало, снагата ти клапнала, некаква тежина ќе ти легне врз очите, што се рекло, ќе се изгубиш во сонот а без да разликуваш сон ли беше или јаве тоа што помина.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќерка му се превртува во својата постела и залипува, а човекот не знае - на сон ли плаче таа или будна е.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Боже, помогни ми... Пред мене се јавуваат лоши слики, светулки во мракот трепкаат... сон ли е? -или јаве...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Сон ли е ова, мајката, лага светска ли е?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќерка му се превртува во својата постела и залипува, а човекот не знае - на сон ли плаче или таа е будна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Зарамнети брегови безгрижие ти ли си сон ли е што ли е?
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)