Тие, покосени сончогледи во мрак, имаат животни жили во себе и наоѓаат во нивната недоисушеност изминати есени со болка но без рани и без толку доближен здив на смртта.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Засади некои марсовски сончогледи во нашиот двор, но бидејќи цел месец беше на пат, а сончогледите израснаа мошне големи, Мама еден ден истрча од куќата и сите ги исече.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тоа е стреа за патики од превртена кожа; чадор за срамни влакна; вулкан со памук и сончоглед во кратерот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)