Се исправи баба Цвета, ги навлече нозете во карираните влечки, се поткрена на бастунот, па пред да појде, се заврте уште еднаш: А му велам на татко ми, арно ти е тука.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Споменик му дигнавме и убава слика му туривме на него.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)