Следната наша средба беше во Париз.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Тогаш доаѓа и до понагласено поврзување меѓу уметниците, растат личните контакти - тнр. мејл-арт средби (или туризам, според Х.Р.Фрикер), а во 1986. беше организиран и првиот мејл-арт конгрес, но „децентрализиран”, одржан на повеќе пунктови низ целиот свет, а пораките на уметниците од овие средби беа обединети во една конгресна книга.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во текот на средбата бев збунет од професоровото тврдење дека тие не можеле да разговараат.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Првите десетина средби беа тајни. Не сакаа да бидат видени.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Средбата, самата средба беше чин на неверство со кое тој нема да може никогаш да се помири ако таа продолжи да му биде сопруга.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Но, кога се осамив, она што ми остана во сеќавањето од средбата беше забелешката на еден од писателите.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
За последен пат го видов во Париз, кога му се врачуваше наградата на УНЕСКО за мир, заедно Ицак Рабин, каде што присуствував како амбасадор на Република Македонија во Франција.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Нашата средба беше куса, срдечна.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Бев меѓу привилегираните амбасадори што ме примаше Лакхдар Брахими, макар во 21 часот во седиштето на Арапската Лига.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Средбата беше срдечна. Незаборавна.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Што се однесува до неговата поезија, се сложувам со она што е пишувано за неа.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
А таа средба беше два-три дена пред неговото заминување во нигдината.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Милувајќи се во ливадата, се присетуваа на нивната прва средба што се случи во неа; средбата беше случајна: тој пасеше теле.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)