среќа (имн.) - не (чест.)

Илко ја гледа неа, таа него, но од возбуда и среќа не можат збор да испуштат од уста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Паметен човек не остава Ништо и никој зад себе што го боли, не жртвува среќа не е жртва на сопствени цели, се раѓа, со чувства, визија, идеали, потреби и желби.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Тоа е јасен доказ оти нејзината среќа не зависела само од Србија и Бугарија и оти високите планини што ги заобилколуваат македонските котлини уште не се таква опасност за заедничкиот политички живот кај нивните жители.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Имавме среќа“, рече тој, „но среќата не може да трае уште долго.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше многу тежок во неговиот џеб, но за среќа не правеше големо испупчение.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вечерва, посилно од секогаш, со болка почувствува дека среќата не е надвор, вон оној круг од печати што му ги врезаа во душата оние што ги остави; од кои побегна сурово, лекомислено.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но за среќа не е така. Моите политички убедувања се пред сѐ медитативни, или ако ви е помило - воајерски.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Играше и фанта позади школо, ама за среќа не стана коцкар.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Без ближен човек и среќата не ти е ближна, а камоли несреќата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ си мислам дека среќата не може да се обновува. Може само несреќата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но, среќата не го стори она, што можеше да го стори и тој во еден миг се почувствува наполно осамен, без неа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Среќата не е сѐ, се сеќавав на неговите зборови, кога луѓето имаат и други задачи во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А таа им рече: - Аманетот на мажа ми за среќа не бил, но белки за добро арен ќе биде.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А јас ѝ велам: – Граѓанко драга, среќата не е во парите. Извинете на изразот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во својата работилница, која ги опфаќаше двете простории во визбата, Парацелзус го замоли својот Бог, својот неопределен Бог, кој било Бог, да му прати ученик.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)