срце (имн.) - ми (зам.)

Од срце ми се плаче, но тоа свесно не го правам зашто плачењето ги исцрпува силите, води кон попуштање кое значи конечно тонење во ова блато.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Впрочем и не би можел да не се помамам по зелената боја кога таа не наидува туку извира од мене, од срцето ми извира, од сржта на она што сум јас.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- На срце ми лежи една лута змија, Аспида.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Срцето ми прерипуваше. Рацете ми се потеа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Од тогаш повеќе ништо не беше исто во семејството на Кривошееви. Ништо не беше како порано!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
РАСКИНЕ - „Ти раскинувам!“, му рекла госпожа Сара на господин Рацин, додека овој мирно си читал некоја драма од Расин. „Раскол, значи?“, рекол Рацин, џиткајќи го Расин. „Расклатена сум...“, рекла емотивната Сара. „Раскомоти се, Сара, дојди да те раскопчам!“, рекол Рацин. „Срцето ми е раскрвавено...“, рекла Сара. „Раскрсти, драга моја, со оваа расквасеност и раскрили ги портите на својата раскош! “, рекол поетски Рацин. Така Рацин успеал да ја расколеба Сара.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Навистина госпоѓо?“, прашував, а срцето ми се качуваше во грлото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но иако срцето ми биеше, за првпат во животот јас не сакав на полпат да останам, со средните духом.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ајде ме води, преведи пред какви да се спомени, само пред свет ме изведи, срце ми чисто остави. ***
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Срцето ми биеше, бев врапче кога тропнав на вратата од професорската канцеларија.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Дебелата вдовица, на Димка мајка му, му се внесе в лице и го прекори со глас од кој срцето ми прскаше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Поаѓаш без да се свртиш додека срцето ми се стега – толку си мал и ранлив, а толку решителен во одот.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Чувствував како срцето ми бие во грлото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Останав неподвижен, стуткан. Ми се чинеше дека за сето тоа време некој со потсмешливост во срцето ми ги наслушнува мислите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Треварот Никола Влашки покажа со маслена коска кон мене и праша зошто не земам залак за душа на покојниот Дмитар-Пејко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако легнам, срцево ми трча, трча, па ќе го снема, ќе прескокне нешто и пак трча, кој знае кај трча и од кого бега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислам дека во срцево ми стои некоја осојница, некоја мразарница.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Одмах, ми вели капетан Мирковиќ, а мене срцето ми затупотува под шинела. - Како одмах, му велам, како одмах?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Срцето ми дошло в грло како да ме фатил зарек, како да сум почудена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Разбудена среде ноќта те барам тебе во дел од моето тело.... тебе, мирисот на убавина во твоите раце... не се раѓаат повеќе такви како нас... срцето ми кажува стихови за тебе...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Срцето ми тропна како подлизнат шаржер. Го стиснав со забите со намера да го проголтам.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Срцето ми крвари оти ми забрани повторно да те видам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Го гледам стариов мој Пајко, и срцево ми плаче.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ме остави на новото место и од срцето ми падна голем камен.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
2. Таму горе на небото зора руди, земја буди, ден морави шири крила и алова точи свила, таму зора црвенее - мое срце ми црнее.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Од милност срцето ми се отклопи Се отвори, се смири, се истопи Во тага блажена и почна да свети Низ молитви, псалми и сонети Меѓу ангелите засонети Во небото засолнети.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
ЛИПА I Кога се решив да ја исечам неа кога се решавав челото со градушки ми се оросуваше а срцето ми биеше в грло кога се решавав зашто одлуката не беше лесна да се исече врсникот мој со кого растев од ластар што го следев до вита стеблика со која си игравме на врвот јас нејзе поткрепа ѝ бев таа пак мене лулка таа мене устрем во височини јас нејзе заштита од бубачки и мравки од црвојаднина.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Не смеам, срцево ми се тресе како глувче во фак.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Туку да го викнам Спиро, знаеш, машко срце...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПЕТНАЕСЕТТА ПОЈАВА ТЕОДОС
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Уф, срцево ми игра од радост! Ајде, Доцко, ајде, волку, стапицата ти е наместена, само да ја нагазиш!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Така и правев, мила сестро. Прв пат ми се враќа и не ми е мака, туку срцето ми е полно со радост, белки е вистина ова што го пишува на пакетот: ослободен !
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Срцето ми дошло дури горе, под глава, и скока, удира, ќе ми ги дупне тапанчињата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Срцето ми удира во правта, како гушата од гуштерот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Понекогаш бев груб, дури и суров со тебе - прости ми за грубоста и суровоста, зад нив ја криев својата безгранична љубов, а срцето ми крвавеше.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Јас победоносно го слушав сето тоа и срцето ми пееше од радост. Но, кусо време.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се оладив. Се здрвив. Мозокот ми се укочи. Срцето ми застана. Го изгубив гласот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се уплашив дека не сум слушнала добро или дека не сум го разбрала прашањето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)