Се сеќавам како во градскиот автобус ги броев станиците до дома, стискајќи го кесето полно со книгите од чичко Раде.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Од станицата до колипката имаше околу час пеш. Попладнето беше сончево.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)