стопанка (имн.) - му (зам.)

Шо е, стопанка му, за едно село тој мастрав?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Заватен е сега засега, му дал господ малу-ногу од се, па вели: „стопанка му, нека дојде, само на жена да мириса, ќе биде задоволен.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— А бре ми, кај си, стопанка му, од кога не сме се виделе. Загинаме, без зрно барут.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста вјаваа ако е за фајде; да ги симнеме еднаш од грбот, да си починеме и ние, нели сме душа, стопанка му — заврши детето, а Толе веќе се пренесе со мислите како ќе излезе од апцаната, ќе му појде првин на Валијата во Битола, ќе го поткастри со сите негови мезличари, со сите гавази и слуги; после ќе ги најде сите бегови од прилепско битолското поле, ќе си оди во Крушевица, та ќе ги суреди Адемовци, Селимовци, Ќемаловци и сите други како нив. Море ќе кола, ќе кола, ќе кола дури ќе ми сечи ножот и дури ќе ми мава раката".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По Толета прошетаа и другите другари низ купот и се поздравија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не бојте се, стопанка му, шо се плашете, не ме ли познавате?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе е со осум души; нека има другари, според лебот што го нарача, најмногу три, четири до петстотини, а Бахтијар има четириесет илјади.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еднаш се умира, стопанка му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кај се тие возила, стопанкина му? (Во која мајчина ќе одите: знаете ли вие каде е Албанија?) Па што ќе правиме сега? (Почекајте да видиме, да се избистри...) Ај, нека се избистри, ја потпира Трајан изврзаната рака на колениците.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)