страв (имн.) - е (гл.)

А јас се плашам... Стравот е голема работа... Голема, велам...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Стравот е постар од песната, но во тоа е и големата предност на животот кој го бранам: сѐ што имав му го завештав нему, сѐ што можев направив за него и сосем природно е јас да го бранам него а не неговата сенка.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Стравот е посилно чувство од надежта, сомнежот ја нагризува свеста зошто луѓето ја изгубија и се отуѓија од верата, а и заборавија дека љубовта е причина за сѐ.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
НЕЧУЈНО ЧЕКОРЕЊЕ СОВРШЕНО ЛЕСНО, ДУРИ И ОВА НЕПОДНОСЛИВО ПОСТОЕЊЕ ДОБИ СВОЈА ФОРМА...
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секој можеше да види дека тие се плашат од сѐ и сешто, а стравот е нешто што секој војник го почитува.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ако е за право, и стравот е некоја болест.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имено, стравот е тема што ги окупира хероите на Набоков во многу од неговите творби, било да се тоа романи, раскази или драми. (...)
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ХЕРЦОГ: Стравот е независен од реалната опасност.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Па еднаш си велам: подобро што не знам, што не можам да ја погодам. „Стравот е страшен само за оние што му се плашат“ , си спомнувам на зборовите од Лазора Ночески и се враќам кај Здравко.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- „Стравот е страшен, велеше Лазор Ночески, само за оние што му се плашат.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)