Но и Нероден Петко премираше во ровината на стравот заедно со сите други, збунето, слепо, панично, стрмоглаво черепејќи се во поснопицата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Веднаш потоа, по заповед на командантот на војската, Тоде беше ослободен, а утрото, дали од срам поради тоа што им се случи или од страв заедно со жената и со чупалето (Илинденка се викаше и таа беше мома, онаа што ја закопаа истиот час кога повторно се вратија во Потковицата) само со еден голем куфер, што го носеше Тоде на рамо, си заминаа од Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)