Попрво, неговата песна поставува субјективитет кој е – неексплицитно, но препознатливо, непогрешливо – геј.
Тој субјективитет не е индивидуален, туку колективен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ниту, пак, е тоа персона на која ѝ е туѓа сексуалната желба („толку ми се брзаше да те сретнам“, вели).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ако се навратиме да ги испитаме трите случаи на настраниот субјективитет кои Милер му ги припишал на протогеј-машкото дете од 1950-тите години и кои ги идентификувал како „рани претсексуални стварности на геј-искуството“, гледаме дека не се состојат од аспекти на вродено патолошко обликување, туку од психички записи врз субјектот на патогените последици од живеењето во еден хомофобичен општествен свет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„О Лана, те сакаме“, пишува О’Хара.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Наместо тоа, О’Хара дискретно си конструира персона што не е ниту конвенционално машка, ниту конвенционално женска.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)