судба (имн.) - на (предл.)

Таа е судбата на новиот човек: Ќе расте и ќе порасте.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дојдов бегајќи пред зреливе плодови. Судбо на сртовите, кај ли да го засадам моето бегство?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Низ малиот прозорец се наѕираат по небото студени парчиња срчи, - Благоја лежи неподвижно и мисли за животот на простиот човек за кого коњот значи колку и судбата на неговата челад.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)