суштина (имн.) - на (предл.)

Вреди да се одбележи дека со оваа пресуда, и покрај ригорозните и репресивни законски мерки насочени против организирањето штрајк, се востанови еден одличен судски преседан дека „блокадите се суштина на синдикалното делување“ (зат. цит. – стр. 3).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Именуваниот суд (преку судијата С.Зиков како претседател на советот), постапувајќи по тужбата, а по пет одржани рочишта за главна расправа и по повеќе од година и пол, во декември 2006, донесе позитивна пресуда во корист на Ристевски со која неговото тужбено барање се усвојува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ја споделуваше болката на мајка, на другите мајки во Козар маало што не можеа да го прехранат семејството, но тој бараше да ја разбере суштината на проблемот, ги бараше патиштата на можниот излез.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа беше голема експлозија на тишината, по внатрешните немирења, безизлези во татковата внатрешна суштина на животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Така на пример супстанцата во која е содржана суштината на човековиот дух се наоѓа во еден столб што допира до темето, горе, се спушта по 'рбетот надолу и кај коренот на гениталиите свртува нагоре до стомакот некаде зад папокот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Поставувајќи го ова прашање како (моја) констатација, се поставува ситуацијата на „неразбирање“, „ненавлегување“ во суштината на системот на СОЗДАВАЧОТ, во создавањето на песната.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Тоа синкопирано чувство за пренесување на мислата, таа бесконечна потрага по суштината во суштината на самиот збор која до совршенство беше изнијансирана и искомпонирана во поемата „ТОЈ“, како доказен материјал од претходните песни се појави како амбис пред поетовото создавање.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Тоа речиси бесконечно „играње“ на состојбите на зборот фатени во лет одразува една од можните коинциденции што во поезијата на Ренџов се повторува од неодреченото, неодстореното, неодотвореното суштинско прашање за тоа: кои се конечните можности на „зборот“ како енигма во обликување на мислата кое и самото треба да му го овозможи величењето на зборот како суштина на мислата.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
И само е предупредување што „Непознатиот:/Див,/Молачлив,/Суролик.“/ го извива ова знаме на закана над сѐ што било, е и ќе биде во суштина на песната и во нејзиното повратно случување врз дел од замислената слика на нејзиното постоење.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Суштината на танцот со лебедите и натаму останува непроменета: заведување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Националистичкиот кич своите содржини ги црпи од страсната внурнатост во “суштината на националното битие” и како таков свртен е кон минатото и лишен од утописката димензија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој прави мелодрама чија цел е евтина катарза, меѓу другото и преку инкорпорирање на централната фигура која е праведна и широкограда - прилично периферен карактер за да се користи за илустрирање на суштината на она што се случува. 98 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој го чувствува фактот дека максималната валентност на соответна содржина може да се постигне само и доколку таа содржина се вгради во нејзината природна метричка и акустичка структура, доколку ја зголеми нејзината тензија со ефектите на обртот и непредвидливоста, и дека носечка суштина на јазикот на поезијата е неговата рефлексивност.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Оттука и бесмисленоста на сите прашања околу некакви намери што се труди да ми ги прикачи иследникот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нема и да оспорат ништо во случај да не постојат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И уште нешто што можеби ја објаснува суштината на проблемот и го прави беспредметен овој разговор: јас знаев, а и сега знам, дека ништо нема да потврдат дури и евентуалните надворешни сличности или разлики помеѓу нас двајцата, помеѓу мене и Јана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Тоа изгледа како суштина на животот – потврди Еразмо. -Многу си блиску до тоа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но, не доаѓаш. Во што е суштината на твоите исчезнувања?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Суштината на ваквите учења е во тоа дека животот во овој свет ѝ служи на некоја повисока цел, која не е лесно да се одгатне, но која несомнено значи усовршување на човечката природа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Веројатно духовниот дел на човекот – душата, треба да биде предмет на тоа воздигнување и облагородување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Па сепак - и тоа е суштината на нештава - тој одбиваше од нужноста да прави доблест.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога навистина ќе навлезеш во суштината на релативноста на нештата, ќе знаеш што можеш да очекуваш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Како и Хермоген и Кратил, кои во дијалогот Кратил расправаа за вистинитоста на зборовите, односно дали тие навистина ја репрезентираат суштината на нештата што ги означуваат, нашите ликови, балкански Хермоген и Кратил, расправаат за вистинитоста на балканските јазици и дали тие вистинито го одразуваат она што го означуваат културниот и националниот идентитет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мојата генерација, со Мустафа Кемал на чело, можеби ја имаше најтешката мисија, по многу генерации во текот на пет века, да ја спасуваме суштината на нашето постоење како држава, нација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овие два лингво-интелектуални Дон Кихоти, како што вели нараторот, имаат своја цел: нивната крајна цел беше со нивните можеби единствени библиотеки во кои се дополнуваа Балканот и Европа, со книгите замислени како енциклопедиско надополнување на историското и културно минато, да го спасат Балканот од внесувањето на погрешните идеи, често накалемувани за во иднина кај народите по завојувачките војни и долговечната превласт на империите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но нема да биде почетокот на една долга кореспонденција помеѓу Европеецот Гијом Аполинер и Балканецот Фаик Коница (која ќе трае до 16 октомври 1913 година), нивните две средби во Лондон (во 1903 и 1904), меѓусебната соработка во нивните списанија, Les Festin d` Esope на првиот, Albania на другиот туку и сведоштво на едно ретко европско-балканско пријателство и за проникливо разбирање на суштината на другиот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неочекувано тој му се обрати на Татко на француски јазик: Il temps, mon vieux, de passer dans le vif du sujet! (Време е, стар мој, да поминеме на суштината на дебатата!) Но остануваат уште многу прашања да се расчитаат, преде да стапиме dans le vif du sujet!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој говор човек го носи во себе како предлитерарна свест - тој го асимилира во детството, - не го учи туку го впива и го вдишува, така што ништо не може да го надомести тој период на создавањето првите свесни впечатоци кои се, едновремено, и суштина на содржината но и феномен од јазичен крактер.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Секако дека во онаа заедничка констатација оти стилот на Чинго е близок до „говорниот јазик“, согледана во редица критички и есеистички текстови за прозата на Чинго, се кријат можности за натамошни појаснувања и аргументирања кои, можеби, ќе нѐ доведат поблиску до самата суштина на прозата на овој автор.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
За системите на писмо може да се зборува врз основа на графетички фактори, како што се големината, стилот и конфигурацијата на симболите, или смерот на пишувањето; но ова не ни помага да ја разбереме суштината на графемите и како тие се употребуваат.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
- Арафат го крева маслиновото гранче на мирот, а ја спушта пушката! - ги коментирав зборовите на Кадуми, откако заврши разговорот со Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја имав со себе малата книга, есејот Историја и утопија од францускиот филозоф и есеист од романско потекло Емил Сјоран (Histoire et outopie, Gallimard, 1960).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Фарук Кадуми ја насети алузијата во која можеби се криеше и суштината на Арафатовата владетелска стратегија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев посебно пленет од страниците на овој филозоф кој ја беше промислил суштината на излезот од балканското варварство!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Суштината на олигархиската власт не е наследувањето од татко на син, туку опстојувањето на одреден поглед на светот и на одреден начин на живеење, наметнат од мртвите на живите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На разделба, моите униформирани колеги ме поучија: - Како што гледаш, суштината на американскиот сон не е да добиеш работа - туку да дадеш отказ!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Таа природно прифаќаше одредени обележја од бекташтвото, блиско до суфизмот, врз кои почиваше самата суштина на верувањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татковата филозофија на егзилот беше дека низ патувањето во лавиринтот, во движењето е поблиску до суштината на животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Што е суштината на ваквото субјективно, затворено искуство? Ништо, освен светот!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Токму во тоа е и суштината на недоразбирањата што се создаваат помеѓу нашето однесување и воведените правила кои воопшто не водат сметка за нашите потреби и желби - објасни Жолтко.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Вешто преработениот билборд... го упатува гледачот да размисли за првичната корпоративна стратегија“131, посочува член на бендот Negativland од Сан Франциско, кој прв го измисли изразот „културно попречување“ во 1984 година.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Против еднонасочниот проток на комерцијални информации, како антипод на суштината на јавниот простор како место за дебата и рационален консензус, културните попречувачи меѓу кои се Billboard Liberation Front, Guerrilla Girls и бројни други уметници, обединети околу списанието „Adbusters“, ја користат субверзивната моќ на ситуационистичкиот détournement, „повторната употреба на веќе постоечки уметнички елементи во нов спој“132.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
За мене популарната култура е непроценлив извор на разновидни и противречни надразби и пориви.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Овие се (било со нив да се согласуваме или не) според моето мислење важни пред сѐ заради тоа што со својата содржина секогаш одново ни докажуваат дека расправата по тоа прашање е воедно и прашање за самата суштина на популарната култура. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 97
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Популарната култура ја доживувам како важен дел од мојот живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Гемиџиите не се труделе да навлезат во суштината на анархизмот како филозофска концепција; нив најмногу ги интересирала и привлекувала практичната страна на ова учење.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)