ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Собра сили и, пред Татко да го земе клучот, не без тежина во душата, му рече: - Почитуван пријателе, за време на вашето отсуство, според наредбата на директорот, дојде до промени на распоредот на просториите и до преместување на службениците.

Од голема тежина во стомакот, кога го родила, умрело.

Се труди, но не успева да дојде до крај на некаква улица, кадешто би влегол во некоја куќа и би поразговарал самиот со себеси - би направил краток разговор за тежината во стомакот што доаѓа од онаа немоќ тој самиот да постави рамки во кои би ја сместил околината со сета нејзина севкупност а себеси како јасно издвоена, и никако вклоплива поединост - би се оставил на страна, , надвор, или барем на крајот од светот, а тоа да не е така заради него или заради светот, туку заради природата на рамките.

Како на сон кога сакаш да викнеш а не можеш или кога сакаш да бегаш а ни чекор не можеш да направиш од некоја оловна тежина во нозете.

Едо потоа почувствува таква мачнина и тежина во стомакот што му се чинеше, како што се вели дека ќе пукне и се чудеше како Муса со дваесет и осум јајца во стомакот уште е жив па дури и прилично живикав, со поткренато расположение.

Е, ако е тежината во крајот со бојата црвена и вегетата, нането и биберот и двата листа лорбер, тогаш варењето грав во приказната за домаќинлукот спаѓа во средно тешки обврски на секоја женичка што по дома секој ден го прима оној што со неа комуницира само кога треба да ја праша: „Готов ли е ручекот?“ и со онаа другата реплика, која не зависи никогаш од менито туку од видот на типот кој, без да размислува, мора да рече „Пак ли?“

Тешко е... Многу е тешко закоренувањето. Ама, не мери ја тежината во килограми.

Еден ден братски се договорил со ѓулето да не му прави тежина во летањето и тргнал.

Ја барал причината на болката и на тежината во коските, во жилите.

Некако го симнал од себе тагарџикот со леб и во лак ја подал раката кон грбот.

Нарамникот е голем, може ќе има за цел ден, ама и тежината во неа исто така станува голема.

Арл, 1993 Париз, 1997 г.), имав чувство дека сум слободен, ослободен од една голема тежина во себе, можеби тешка колку и големите бетонски статуи на Сталин и Енвер Хоџа кои се тркалаа во Тирана по падот на диктатурата.

И поради тоа чувствував мала тежина во себе.

Згора на тоа, му беше јасно дека овие принципи имаа с помала тежина во монополарниот свет и конечниот решавачки збор идеше од Белата куќа...

Беше јасно дека нивното враќање не водеше преку спогодбите во Осло, туку според принципите на меѓународното законодавство.

Не може да се рече дека совеста воопшто не го гризеше, но откако сфати дека наутро може мирно да спие, да јаде каде сака, што сака, врз каков сака чаршаф и да носи каква било кошула, тежината во градите му исчезна и престана да слуша Бетовен кога одеше на работа.

Баба ми чека да се јавам по пет минути, исто така.

Ама - ми остана тежина во душава - би рекла баба Мирјана: де - неповолни временски услови, де - неконтролирано ширење на градот, де - аерозагадувачи кои тешко или воопшто не се контролираат - де - застарена техника и немање средства да се купи современа, де - резултати што доцнат по неколку недели или месеци...“

Таа, со голема тежина во душата, уште еднаш се присеќаваше на мртвите од телеграмите- некролози кои не престануваше да ги добива, се пресели во времето на својот татко, кого не го виде уште од времето на свршувачката, се сети на својата родна мајка, која не ја виде никогаш.

По предвременото враќање од својата родна земја, Мајка понесе уште една голема тежина во душата од која не можеше да се ослободи до крајот од својот живот.