Ратка имаше тотална доминација во куќата, а даљинското од телевизорот во дневната соба беше апсолутно под нејзина контрола.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
А и кој нормален би градел музеј тука - за време на локалните избори додуша им ветуваа споменик на сред село, интернет во секој дом и топла вода од сончеви колектори, ама единствено што добија од сето тоа беше плазма телевизор во локалното гранапче, преку кој ги слушаа владините соопштенија.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Дали на вистинскиот убиец му се даде втора шанса и пред да се најде откриен па новинарот, од телевизорот во чекалната кај дебелата тетка, однапред ги загуби своите изгледи? - ова не ми беше познато, како ни Смарагдната шума на соништата во која мистично заталкав...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Е, во тоа време кога никој не беше видел телевизор во боја, ние во игрите и во дијалозите се користевме со „наш“ јазик.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Седеа пред телевизорот во задушливата трпезарија и пушеа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Лена ми кажуваше: Кога го купи телевизорот во боја, Симон сакаше да гледаме навечер заедно.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Неговата пак грижа за мене, која почна со убав збор, потоа со канче црници, па со едно маче, па со телевизор во боја, сега ги надмина сите размери.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ден за ден, тој се приврза кон Лена. Купи и телевизор во боја.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Телевизор во боја немав, ама и не ми требаше.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)