тетка (имн.) - кој (зам.)

Историјата на заминувањата и враќањето би била непотполна ако не се раскаже и таа на една од татковите сестри, нашата тетка која подоцна ни се придружи во Скопје.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Никогаш не ми се случило да бидам пијан!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Имам две тетки кои ме смачкале од секоја страна... Ги одбутнувам...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сѐ уште сум пијан... Одам, се забележува, на криво... Луѓето се чудеа...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А сега умираше. Дали беше среќен?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во едно интервју од 1978 пак рече: “Кога би ми рекле дека вечерва ќе умрам, мислам дека би се чувствувал мошне среќно”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не знам, и мислам дека никој никогаш нема да знае, едноставно затоа што смртта е најтаинственото од сите човечки незнаења.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Наспроти неуморното повикување на смртта, поголемиот дел од Борхесовите читатели се навикнаа на неговата долговечност и на претпоставката дека, ако имал мајка која живеела 99 години и тетка која имала 100 години кога умрела, и тој ќе тргне по нивниот пат и ќе биде стогодишник.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)