Сеедно дали постои или не бакнежот, со неговото „случување“ се случува и пресврт во директното опкружување на поетот: се населуваат две тишини околу него како доказ дека имало бакнувач, како оставена трага во денот на нешто што пролетало низ него.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Годините имаа оставено длабоки траги во душата на пашата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
По прошетката на топлиот ветар преку ноќта ни снегот останал, ни трагите во него. Затоа и ми е тажно за синот, за Иван.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Можеби многу разговори ќе слушне но вистинската приказна, онаа најпосакуваната, за татко му, веројатно ќе го одмине.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ако навистина пресудно во станувањето жена не е нешто суштинско во неа, туку нешто надвор од неа – забележувањето, кога е девојче, дека нема ист полов огран со машкото, забележувањето, како што велеше мојот брат, дека е “осакатена”, зошто тогаш како резултат на тоа забележување, резултат од кој, тврдеше брат ми, од детскоста се раѓа женскоста, од детето се раѓа жената, зошто резултат на таа свесност е зависта, а не тагата, или стравот, или рамнодушноста: тага што половите се разликуваат; страв од разликата, страв од другиот пол; рамнодушност кон различноста?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Сето тоа ќе остави неуништливи траги во нејзиниот развој и формирањето на карактерот.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Низ мускулните ѕидови продираа неговите слатки зборови и оставаа траги во јазелот на мостот оставаа дамки на запалена цигара врз хартија или допир од машки раце Нож ли беше во темниот мрак каде двете тела разгорени се влечеа?
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Низ мускулните ѕидови продираат неговите слатки зборови, оставајќи траги во јазелот на мостот, оставаа дамки ко запалена цигара врз хартија или допир од машки раце.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Му дојде чудна желба да остави сепк некоја трага во занданата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се најдоа и некои такви, од жените, кои тврдеа, навистина не најаве туку на сон, дека го виделе сети Јован Крстетел како доаѓа по Градишки Пат во Потковицата водејќи по себе коњ и носејќи в раце нешто завиткано небаре детуле, и како се запира кај Јанчевци, и како, потоа, излегувајќи од кај нив, не Боше нивни, туку тој, свети Јован Крстител, преку срецело и низ гробиштата и преку Горник оди напред, не допирајќи ги земјата и снегот притоа, и покажувајќи му пат на Бошета и учејќи го како да гази, а да не остава траги во снегот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Потоа Камилски, дополнуван од Татко, се задржа на општопознатите зборови кои се среќаваат кај балканските народи како: мезе, вид предјадење (кое обично оди со предјадење), (потекнува од персискиот збор meze); чорба (од персиски şūrbā); ќуфте (од персиски kūfte); ќевап (од арапски kevap); ѓувеч (од турски güveç); тава, тава-ориз (од турски tava); мусака (од арапски musaka); јанија (од турски jahni), сарма, нешто завиткано (од турски sarma), пача (од персиски pāçe), имамбајалди (од турски imam bayildi); пивтија, пифтија (од персиски pihti); пастрма (од турски pastrma); капама (од турски kapama); пилав, јадење со ориз (од персиски pilv); бирјан, пирјан (од персиски biryān); боранија (од турски borani); бунгур (од турски bungur, bulgur); кешкек (од персиски kekek); кајгана (од турски kaygana); таратор (од турски tarator); туршија (од персиски turşī).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски се задржа и на многубројни лексички траги во балканските јазици на занаетчиската терминологија.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Занаетите процветале за време на Османското Царство и тие биле еден вид замена за индустријата која се развивала во западните земји.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Турската кујна денес во светот останала позната по многубројните ориентални специјалитети и кулинарска вештина, оставајќи длабоки траги во готвењето кај балканските народи, но и во лексиката со богата турска кулинарска терминологија.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Овие јазици оставиле свои траги во албанскиот, но во помала мера и во романскиот јазик.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тогаш јас ќе бидам твое добро кога доброто ќе го немаш, а ти ќе ми заспиваш на градите и ќе ја оживуваш фантазијата. за да оставиме траги во вечноста...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Но доживеа директно еден период на сталинизмот во Македонија (1945-1948), како и индиректно, периодот на сталинизмот кој во Албанија го надживеа, оставајќи силни траги во неговата свест.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И следува констатацијата дека средината во која живеам остава неизбришливи траги во душата, дека повеќе животот не ми изгледа едноставен како што сум мислел порано, дека мојот поглед кон многу нешта од корен се менува, и животот на човекот е темна и празна провалија.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
20. Кога ќе загледаш поасолно Од пишаното навистина не се бегало Ни од пишаното ни од суденото А пишано било наместо плач да имам прв сон И судено било сон по сон Да го отсонувам и последниот сон Оставајќи патем неизбришливи траги Во светската историја на сонувањето И крепејќи ја севезден Планетарната борба За неприкосновено право на сонување Уште повеќе борбата За гарантирана слобода на сонувањето Што сега е внесена во Општата повелба На Обединетите нации за слободно и неограничено сонување Од толку силни борби И впрегнување во нив на владини и невладини сонувачи Најнакрај се уморив од толку сонување И си реков доста беше ако е за аир И онака не остана што да се сонува А и нека посонуваат малку помладите генерации Па да видат пршленките Колку дикат сака за едно просечно сонување А не пак за едно асолно сонување Да видат дека во сонувањето нема тате носи мама меси Соновите не паѓаат од ведро небо И сака добро загревање на главата Дури почне да се исцедува еден сосема обичен сон А знаете дека има и недоброј необични сонови Тадури и повеќе необични одошто обични сонови
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
„Марија, бескрајни се нашите траги во овој песок. Бесмртни се, длабоки.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие чевли ќе оставаат длабоки траги во песокот крај зелената река.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
...се набљудуваме еден во друг ја храниме жедта сѐ повторно се враќа сé повторно бега утрата ги засолнуваат крвавите траги во зеницата ја потиснуваат вистината на ноќта под погледот добро утро убав ден им отпоздравуваме на соседите мило мое ги гушкаме децата ќе ти се јавам им телефонираме на оние од кои не бараме премногу вратите се отвараат и затвараат куќите повторно градат повторно уриваат... ...дојди ми го извикуваш името змиите се множат толку брзо секој миг отровот ќе се разлие зарем тоа го сакаш да умрам за обајцата отфрлена осрамотена дојди татко си ми и љубовник спој се со мене заштити ме дојди ќе газиме по змиските глави ќе го минеме очајот без да погледаме надолу ќе се разбудиме во истата постела и нашите облеки расфрлени околу...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Кои се овие луѓе што ги оставиле овие траги во калта на патот за Хануапусу?
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Кога размислувам за тоа време сега, сметам дека неговите искуства во Првата светска војна, во тенковскиот корпус во Африка, и во кралскиот воздухопловен корпус мора да оставиле голема трага во него, а и несреќниот живот со мајка ми... но тој никогаш не ми зборуваше што му значела „војната” лично и, како што си претставувам, имал премногу големо чувство на пристојност и лојалност кон неа за мене да ми зборува за таков вид нешта.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Но тој ми зборуваше за неговите односи со неговите колеги на работа во „Мејнс” (мрежа од електрични кабли што одат под земја во градовите) а претходно имав слушнато некои работи и за неговите односи со татко му.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Таа остава траги во бескрајот, можеби не раѓа цвет, но има длабоки корени.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Вистинската љубовта ќе ја дочека својата раскошна пролет, семето на верата е во нашите срца, тие се прекрасни опојни цветови.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Мојот живот е потрага по вечна љубов иако знам дека еден ден сѐ ќе заврши, сѐ ќе се изгуби без трага во движењето на материјата и времето ќе застане, но знам дека каде и да сум еден ангел Серафим (ангел од највисок ред со три чифра крила) е секогаш на моето рамо.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Ви пишував, ви ја допишував, почитувана моја Елен Лејбовиц, книгата Атеистички музеј, зашто во вас открив не само голем и незаменлив читател, туку и нешто многу блиско во вашата голема моќ да ме разберете, да ми се придружите во меандрите на страдањето во едно минато што оставило траги во душата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Но овие први средби на САД со македонскто прашање беа средби со насилство, и тоа остави свои неизбришливи траги во идните односи.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Приказната на старецот остави длабока трага во нејзината душа.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)