Човек кој остава ваков коњ и вакво чупале, рече, сигурно не е ајдутин, сигурно е некој чуен трговец кој навистина мислел да го врати Бошета ваш, и сам да се врати по коњов и чупалето, но може пореди снегов и студов го згрешиле патот па сега двајцата заедно лежат удавени или замрзнати, јали во некој дол јали во некој вир.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Овој бег, со своите тројца синови, додека тие не се раскараа, ги надгледуваше сите дубровнички трговци кои минуваа низ Скопје, и тие му плаќаа данок.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Давајќи една општа карактеристика за ЦК на чело со Гарванов, П.Шатев, меѓу другото, во основа правилно констатира: “Членовите на новиот Централен комитет немаа искуство (што го имале старите членови д-р Татарчев, П.Тошев, Хаџиниколов, Христо Матов, уапсени 1901 година) и не беа така дејателни; тие беа, главно, учители и трговци кои пред сѐ си ја гледаа својата лична работа, а раководството на Револуционерната организација за нив претставуваше нешто дополнително, второстепено.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
И уште нешто што ти секако не го знаеш, а што говори во прилог на ова што го тврдам јас, е еден извештај за движењето на трговијата преку Трст, објавен во “Цариградски весник“ од 30 септември 1859 година, во кој Никола Поцо се споменува како трговец кој извезол волна на закупен брод во некоја од земјите отаде споменатото големо пристаниште на најсеверниот дел од Јадранското Море.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)