тревка (имн.) - на (предл.)

Каде љубопитните зборови се некогаш раздвижени мравки што снаодливо ги совладуваат тревките на заборавот, а некогаш лебед – девица со розеви нозе што го зануркуваат снежнобелиот врат во многуликите води на детството.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Му редеше секакви билки и тревки на раните: и варен слануток, и семе од лен, жилавец, копрец, чочорка, богоројчина трева, печен белток од јајце, мевлен од восок и темјан, и настојуваше што побргу да му ги оздрави раните.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тој човек – тревка на старата фотографија, предаден на моментот и на себе си, како впрочем и сите тие непознати судбини, фатени во еден миг на својот, за мене недофатлив, живот, го засилија во мене чувството за неповторливоста на допирот, звукот, мислата.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)