На ушите имаа златни алки, во рацете држеа по едно долго копје.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- И јас, -реков.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Набргу чадот се вообличува во дух со виолетово нашминкани очи и карминирани усни, а во ушите има по две тркалезни минѓуши. 114 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
МАЛИОТ: Види, какви уши има!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Одев меѓу нив а тие внимаваа да не излезе од негде голема змија или страшен лав.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Пред нас стоеше сликата на Грамос и на Вичо што красноречиво ја опиша Високиот, слика многу поголема отколку што беа нашите мечти, а во ушите имавме одзвук на бомби, митралески и автоматски рафали.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Мрачно е пак, повторно ѕидот уши има, лево песна тече за почеток нов низ живот, горе веќе нов живот има, а овде долу плачта повторно свое лице повторува.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Со раката ја трие ламбата и таа почнува да чади.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)