уво (имн.) - за (предл.)

4. И, ете, наследија коњ. Немаше архангелски крилца ни мек круг светло околу ушите за да биде повеќе од она што е.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се буткаше со начулени уши за да го распознае во нестројниот говор неговиот глас.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)