уво (имн.) - со (предл.)

Дење и ноќе телекраните ти ги напаѓаа ушите со статистики што докажуваа дека луѓето сега имаат повеќе храна, повеќе облека, подобри куќи, подобра рекреација - дека живеат подолго, работат покусо, дека се покрупни, поздрави, посилни, посреќни, поинтелегентни, подобро образовани, отколку луѓето од пред педесет години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Син му Анко ги затинаше ушите со рака да не слуша.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Под услов со тоа да не си ги преполнува ушите со вода.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сепак, сонот како горски сатир, невидлив и присутен, му ги полнеше ушите со магиски шум.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не знам колку долго седев така и ја чувствував Дена како трепери стуткана до мене, кога одеднаш таа ме протресе и ми ги тргна рацете од ушите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Цврсто ги затворив очите и ги стиснав ушите со дланки, за да не видам и да не чујам што натаму ќе се случува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Михајло! Пукањето не стивнува, ни се полнат ушите со татнежи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ништо особено: проќелаво ситнолико старче, со очила од дебело стакло и без рамки, врзани за ушите со усукано ортомче, со ново забало во устата што севезден нешто како да џвакаше иако беше празна и нема (саказот веќе беше вон мода и вон норми, а гумата за џвакање влегуваше во мода ама не влегуваше низ увоз), со отпуштени дланки и неподвижни прсти, кои ситно но непрекинато се тресеа - небаре над секоја пара, и најситната металка, што паѓаше на тезгата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Супер“ „Супер“ Филип загледуваше де кон палавите девојчиња, де кон молчаливите Влатко и Теми, небаре се чувствува виновен, си ги затна ушите со дланка: „Доста де, тапанчињата ми ги дупнавте“ и се сврте накај Влатко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Отпрвин е тешко: мораш да ги затнеш ушите со прсти или со памук, но подоцна се свикнуваш и пукотот само ти го затрега и тресе ушното тапанче.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Па ќе се исправи и ќе ги затне ушите со два врста.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)