ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И тогаш сфатив дека меѓу уката на чинењето мозаик и уката на преподавањето сказанија – нема разлика, дека и за двете важи истото правило, закон ист: дека не можеш да видиш, да узнаеш, да го созерцаш целото додека сѐ не си дојде на свое место, додека не стигне времето за целото, додека од малото да сочиниш поголемо, а од многуте – едно.

Најважното нешто во секое сочинение за оној кој кон уката на крадењето се стреми...“, рече и не доврши. Оти времето не беше дојдено.

„Што значи тоа, Филозофе?“, праша логотетот. „Самиот можеш да откриеш, господару, и самиот можеш да ја научиш уката на читање записи ини оком и духом.

Но тој чудна ука ми кажа, ми ја преподаде уката на криењето тајни а украдени нешта, и јас видов дека срцето негово веќе сосема во пороци зараснало, како нива заборавена од Господа и рака човечка.

А ти учи од него, оти тоа што го глаголи не е отров: та нели отровите, во мали дози, во капки само, како и мојата ука на преподавањето сказанија, се користат како лекарства за болки?

И сочини Писмородецот точно триесет и две букви, триесет и две сликички за зборови триесет и два без кои не може ниеден владетел, и кои нужни му се во уката на владеењето со други, меѓу кои најважни се: „јас“, „власт“, „уво“ (доушник што значеше, човек што слуша кој што говори за власта и потем преподава кај царот) и други, а писмото тоа изгледаше целото вака: Кога виде отец Стефан дека е добро словото што со своја рака а со писмото новородено го сочинува логотетот, му предложи да издаде заповед: по целото царство да се изучат сите нови букви; писарите, отците, управителите и сите грамотни да ги заменат старите со нови букви, за да го разбираат владетелот.

На третиот ден остана да се сочини само уште отисок од првиот збор, за кој Филозофот претпоставуваше дека е јас, а клучот за тоа јас беше потписот од крајот на текстот, што прв беше умножен, и што според уката на Филозофот значеше: Дариј.

И така станав Сказник, оти најдобро од сите овде ја знам уката на преподавањето сказни, уката на скажувањето и мечтаењето, која на одлагање се светува, оти сето задоволство човечко, вклучително и задоволството од слушањето или кажувањето сказанија, е во одлагањето на задоволувањето, оти по задоволувањето на потребата, страста во душата гасне како свеќа кога ќе догори во свешник.

Логотетот изгледаше сѐ поведар и повоодушевен од чудната ука на Филозофот, и веќе видно се беше задлабочил во писмото.

Но уката на чтението бара гласовите да се читаат; ти тоа добро го знаеш, нели?“, рече и благо ме скара со прстот, оти таа ука ја имав потценето.

На патот, ако можело да се зборува за некаков пат, се појавиле неколцина, повеќето со шамии околу главата, облечени кој како и повеќето во бели бечви и со дебели објала на нозете.

Оделе без ред, тромаво, како луѓе доброволно здружени од свои сметки што ни биле војници ни ја сфаќале војничката ука на движење во еден или два реда.