Ми се наложуваат нови прашања за кои мислителот има одговори: А народот? Каква е неговата улога во историјата? Дали тој ги слави и создава тираните? Каква е улогата на мислителите или историчарите?
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Да се грижиме за саканите и да им обезбедиме сигурност, пристоен, удобен просперитетен живот, да ги реализираме оние улоги кои животот ни ги подарува.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Голтањето беше успешно и незабележливо, како улога која соодветствува на карактерот на самиот актер.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Така, таа убаво можеше да си ја научи улогата која ѝ се наметнуваше во овој макабричен театар на сенки.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Народот (мислителот или историчарот кој го употребува без иронија се дисквалификува), добро си ја игра улогата која му е наменета: да се потчини на настаните и на фантазмите на владите, готов секогаш за нови потчинувања и страдања, прв на браникот на жртвувањата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)