уметност (имн.) - во (предл.)

Како резултат на реториката на Студената војна и трката во вооружување Мецгер ги прочистува дијалектичките аспекти на својата теорија проширувајќи ја Авто-Деструкциската уметност во Авто-Креативна уметност и брусејќи ѝ ја идеолошката димензија.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Маргина 37 57 едно широко антрополошко поле, каде што фразата „деструкција-во-уметноста“ ги истакнува процесите што ги одредуваат праксите на терминот внатре во самата институција на уметноста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како и рематеријализацијата на сеќавањето во својата изворна деструктивна форма, и отсутната присутност на минатото ќе нè врати кон познатото искуство, не веќе „таму“, туку трансформирано во новата држава „овде“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во овој есеј, сакам да ја теоретизирам деструкциската уметност во термините на нејзиниот сурвивалистички дискурс, како и контекстуализацијата на нејзиниот историски проект.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
1 Деструкциската уметност сведочи за тенката, слаба, безначајна условеност на опстанокот: тоа е визуелен дискурс на преживеаниот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Чистата војна не е ниту војна ниту мир“, вели Вирилио, „ниту пак е, како што често се верува, ‘апсолутна’ или ‘тотална’ војна, туку само војна процедура која нè инфицира со својата ординарна трајност“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Деструкциската уметност во својата прва манифестација низ Авто-Деструкциска уметност е постојан општествен и јавен потсетник на деструкцијата, на нејзините агенди, процеси и резултати.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа е единствениот обид на сериозно сидрење на визуелните уметности во технологијата и психодинамиката на стварното и виртуелно исчезнување, една од ретките културни пракси која се обидува да го исправи општото отсуство од дискусии за деструкцијата во општеството.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од уметност во Македонија неможе ни да се преживее!! –викаше тој како да сака да го истури насобраниот јад од неколкудневното разочарување. –Добро, те молам смири се, не е се во парите.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Карпестата уметност во македонија е многу богата, често на карпите или камењето се среќават симболи или знаци, остатоци од нашата стара цивилизација.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кинетичката уметност од фазата на експериментирање и авангардистичко провоцирање (во смисла на барање на раширен поим за ликовната уметност) премина во сосема законита и етаблирана уметност во рамките на европската и американската неоавангарда од 60-ите и 70-ите години.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сто школски табли се испишани за време на Бојсовото четиринеделно предавање (8 часа дневно) за време на Лондонската ICA изложба „Уметноста во општеството - општеството во уметноста”, - се изложени врз голема крената дрвена платформа.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Воопшто, и нека тоа биде крај на овој двоглав текст, демократичноста истовремено е предност и недостаток на мејл-артот бидејќи, ако го прифатиме советот на Лиотар, „треба да им се спротивставиме на консензусот на вкусовите и на утехата на добрите облици”, не претворајќи ја уметноста во пошта, кога веќе дефинитивно пропадна обидот да се претвори во црква. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 13 ]
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Настапот на овој белградски колектив предизвика големо интересирање меѓу љубителите на театарската уметност во Софија, а гостувањето на советскиот циркуст навистина го возбуди градот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но Домот на германската уметност во Минхен го изгради германскиот народ за својата германска уметност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Бидејќи, убеден сум, Гутенберговата галаксија над нашето небо полека гасне, речиси видлива со голо око на ѕвезденото небо, а притоа нејзиното зрачење до нас се уште позначајно не се пробило. (Данило Киш, 1973) Маргина 35 47 ИДЕОЛОГИЈА И УМЕТНОСТ Илустрација: Diego Gravinese 48 okno.mk Од 7 до 10 февруари оваа година германскиот Гете институт во Музејот на современата уметност во Скопје, во рамките на темата “Уметноста во служба на идеологијата”, организира проекции на три документарни филма (за тројца уметници коишто совршено се вклопија во “каноните” на тн. фашистичка идеолошка естетика: режисерката Лени Рифенштал, скулпторот Арно Брекер и композиторот Норберт Шулце) и предавање на г-динот Марсел Швирин за нацистичката естетика (главно низ филмовите на Лени Рифенштал).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Условите и појавите на променетата моќ на уметноста во 20-иот век Од проблемите кои бараа решение скицирани се само некои: (1) Бурниот развој кој од 1910 ги зафати ликовната уметност, музиката и литературата во Германија наиде на една традиционална уметничка публика, која не само што мнозински беше неспремна за тоа, туку поради војната и револуцијата беше наклонета кон изразито регресивни тенденции.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ом наслов на оригиналот: Hildegard Brenner, Die Kunstpolitik des Nationalsocialismus, Ro- wohlt Taschenbuch Verlag GmbH, Reink bei Hamburg, 1963 62 okno.mk Потсетување: За “изопачено” во уметноста” нацистите го сметаа речиси сето она што во историјата на уметноста денес се нарекува Модернизам во првата половина на дваесеттиот век и што во совремиево вредносно е оценето како најзначајна уметност во веков што изминува.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тоа е една од позначајните работи во македонската уметност во осумдесеттите, иако тоа некои сѐ уште не го сфаќаат, имаш таков впечаток?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во последните 10-15 години, се извршени бројни откритија за постоењето на карпеста уметност во Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Занимавањето со андерграунд уметност во транзицијата беше еднакво на самоубиство.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Можеби објавите за смртта на уметноста биле саме објави за смрт на “таа” или “онаа” уметност, но објавување на смртта на уметноста во целост е или бескрајно наивна (фасцинираност од технологијата) окултност кон можностите на самиот комуникациски систем, или суицидна десперираност од новите морални критериуми.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
На поезијата и уметноста во 16 и 17-иот век лирските кончети заедно со ликовниот приказ или внатре во него (амблем), геслата (хералдика) и импрезите (животните максими) влијаеле - според Марио Прац - исто толку снажно како и Библијата.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Уметноста во својата поетика е универзална, иако фантастично специфична по своите техники.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Подоцна бил библиотекар при Градската библиотека во Скопје.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Подоцна бил поставен за началник на Одделението за култура и уметност во Министерството за просвета на НР Македонија, а по две години бил преместен на работа во Комисијата за кинематографија на владата на НР Македонија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Неговиот живопис некојпат го критикуваат заради реализмот, но Музејот на современата уметност во Њујорк му ја купува сликата „Мона Лиза на возраст од 12 години“. 1966 - 1972 Ботеро ги изложува своите дела во Европа, патува по Италија и Германија, на свој начин ги интерпретира Дирер и Мане.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Бидејќи комплетната еквивалентност (во смисла на синонимност или еднообразност) не може да биде замена за која и да е од неговите категории, Јакобсон изјавува дека сета поетска уметност, според тоа, е технички непреведлива: Можно е само креативно транспонирање: или интралингвално транспонирање - од еден поетски облик во друг, или интерлингвално транспонирање - од еден јазик во друг, или конечно, интерсемиотичко транспонирање - од еден систем на знаци во друг, на пример, од вербална уметност во музика, танц, филм или слика.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ова води во карактеристичен облик на уметност во којшто многу типови на стимулација се здружени поради стимулација, повторно будење или интензивирање на психоделичното доживување, за време на кое нормалните критички матрици на мислењето стануваат дезинтегрирани и поместени кон попримитивни и спонтани реакции, иако субјективно имаат карактер на естетско доживување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ботеро сега живее и работи во Њујорк.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Од таа гледна точка, новата народна уметност по ништо не се разликува од култот кон народната уметност во комунизмот, кога се правеше истото, само што наместо за мобилен телефон се пееше за тракторот како врвно ново божество на рекордерството и ударништвото, па на новоредените женски деца им се даваа и „адекватни“ имиња – Тракторка, на пример.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Овааа реконструкција беше поставена на масивна дрвена рамка, со иста форма и димензии како и постаментот врз кој делото за прв пат беше изложено во јавноста на меѓународната изложба на модерна уметност во музејот на Бруклин во 1926 година.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Колку што изложбата беше исцрпна, исто толку и нејзините организатори - Понтус Хултен (консултант за современа уметност во Палацо Граси) и Џенифер Гоф - Купер и Жак Камон (трудољубиви Дишанови изучувачи цели 15 години) - беа брзи во пренагласувањето дека намерата не им била да направат преобемна ретроспектива. 104 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ако се има во вид нивото и дострелот на изложбата во Палацо Граси ( 250 експонати, од најраните платна на Дишан, до студиите на неговите последни дела), и обемот на придружниот каталог (повеќе од 600 страници) лесно може да се заклучи дека изложбата е една поголема ретроспектива, слична на четирите досегашни ретроспективи посветени на овој уметник (Музејот во Пасадена - 1963, Галеријата Тејт - 1966, Музејот во Филаделфија - 1973, центарот Жорж Помпиду - 1977).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа, наместо него, на изложбата беше изложена потполно верна реконструкција што неодамна ја направи Улф Линде, поранешен директор на Музејот на модерната уметност во Стокхолм. (претходната реконструкција што тој ја направи во 1961 се оштети - како и оригиналот - при транспортот).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И како што сугерираше и самиот плакат, “Големото Стакло” беше во фокусот на изложбата во Палацо Граси, но оригиналот беше премногу кршлив за да може да се транспортира од Аренсберг Колекцијата од музејот во Филаделфија, каде што сега се наоѓа (закован е на постамент, цементиран на подот).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А историјата нема да им остане должна, едноставно, ќе ги забележи како клучни личности во опстојувањето на театарската уметност во 21 век.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога самиот Сократ рекол дека ништо не знае, зарем не е подобро да се користиме со наследеното право од ова признание отколку да го стекнуваме со толкави напори, што веќе ги стори атинскиот покоен мудрец; кога веќе е невозможно да се биде паметен треба да прибегнеме кон утешниот начин - да изгледаме паметни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Да си ги поставиме за пример жените, да учиме од нив: кај нив не постои наука за убавината, но постои да се изгледа убаво - ете една уметност во која некои работат и по седумдесет години и тоа со успех. (...)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Само бог може да ги задоволи потребите на уметноста во душата на оваа појава.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Жеравот се почувствувал ништожен во споредба со големите жерави. Бескрајно очаен, слетал крај реката.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Небичас дамката оживеала и станала џуџест жерав, по многу нешта сличен на еден цртеж во Музејот на современата уметност во еден град.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
(6) Да се демистифицира алибито на делото на Duchamp за да можеме да го потврдиме неговото вистинско место, и во исто време, можеби, да се соголи она алиас на неговата личност, за да можеме да го идентификуваме со она што тој бил, тоа исто така значи да се запрашаме: од каде ова дело ја влече својата оригиналност, од каде неговиот автор ја црпе својата посебност, со други зборови, од каде така изразен прекин помеѓу тоа дело и традицијата на оние групи што создаваат иста уметност во исто време, така што ова од каде станува токму она место каде што ова дело престанува да биде оригинално за да стане изведено од некој извор, при што веќе не покажува обележја на апсолутен прекин со традицијата во внатрешноста на едно релативизирано време кое еднаш беше негово, туку на една релативистичка традиција на прекин во едно апсолутно време - времето на Историјата.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во историјата на уметноста, а и од страната на самиот уметник, тоа дело е одредувано како анти-уметност или а-уметност, во двата случаи, се разбира, во однос на уметноста во традиционална смисла.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
11 Неоспорно е дека литературата се движи како и сите уметности во континуитетот кој го овозможуваат врските меѓу одделни автори.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Знаеше да заштеди од џебните пари кои ги добиваше од татка си, па си купуваше списание на српски јазик „Илустрација“ во кое имаше фотографии од последните модни трендови од центарот на модата и уметноста во тоа време – околу 1938мата - Париз, Франција.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
8 Три дена подоцна, беше големиот ден – модната ревија на најпознатата белградска модна креаторка Исидора Перуниќ, завршена ученичка на најпознатата школа за мода во рамките на школата за убави уметности во Париз, за сезоната есен-зима 1938/39 со секојдневни и вечерни тоалети.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Од 1949 до 1955 предава уметност во Карлсруе.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Доколку го демаскира граѓанското општество, уметноста во експресионизмот има сатиричко-критичка фунција.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во онаа мера во којашто уметноста по дефиниција е субверзивна во однос на постоечкиот режим, секоја уметност која денес сака да ѝ биде дорасната на сопствената задача мора да биде државна уметност во служба на сѐ уште непостоечка земја.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сепак, кога на 7 јуни 1905 година четворица студенти на архитектура се здружиле во уметничката заедница „Brücke” (Мост), тоа претставувало храбар чекор во неизвесна иднина и тогаш никој не ни претчувствувал дека тој датум еднаш ќе биде сметан за датум на продорот на германската уметност во Модерната и наедно почеток на движењето подоцна наречено експресионизам.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Најдобар пример за овој парадокс е поставувањето на изложбата „9 и1/2” во Музејот на современата уметност во Скопје во 1995 година.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ќе истакнам само неколку сфери на уметноста во коишто се остварија тие постмодернистички обиди: во театарот на Роберт Вилсон, во сликарството на Мимо Паладино и во филмовите на Вим Вендерс. 172 okno.mk 5.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тука се подразбира прашањето на традицијата, но и улогата на современата уметност во социјалните сфери денес.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Промоциската критика никогаш не ги доведува во прашање сопствените претпоставки - никогаш не го поставува прашањето зошто ја сакаме уметноста во која ќе веруваме, кое е ветувањето или „спасението“ својствено за тоа верување...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Посакувам, да беа храбри да постават барем еден уметник кој ја претставува уметноста во Јапонија денес.”
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Најпосле, треба да прифатиме дека уметноста во модерното општество е поле што изумира и кое нема своја иднина.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Мечта Од подзинатите стреи на музејот на старата јапонска уметност во Венеција капат нови капки.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Од крајот на минатиот век, сè до I светска војна, секоја година се поставуваа одлични изложби на детска уметност во позначајните уметнички центри.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Уметниците беа нагло вовлечени во процесот на организирање на овие изложби, истовремено проучувајќи ги различните аспекти на детскиот цртеж и користејќи ги како стимул за сопствената работа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дека создаде три значајни уметнички збирки? Фонограф Театар „26 Statements Re Duchamp“, A Year from Monday, str. 70-72. превод и подготовка: Игор Ангелков Тини Дишан, Марсел Дишан и Џон Кејџ играат шах за време на еден музички префоманс на Кејџ 194 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Derek Jarman okno.mk | Margina #11-12 [1994] 195
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој многу добро сфати дека неговата уметност во суштина е психосоцијална и дека во исто толкава мера е производ на искуството од неговото несреќно детство и фантазиите колку што е и од потребите на моментот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност, магијата на Бојсовата уметност во целост - неверојатно разновиден опус - е во тоа да изгледа како да произлегла од изобилство, како тој постојано да бил во уметничко движење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дерек Џарман сликар, сценограф, режисер, писател Неодамна во Музејот за современа уметност во Скопје беа прикажани петнаесеттина филмови на Џарман.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс сакаше да им помогне.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ниче ги разликувал уметниците кои создаваат од чувство на внатрешна исполнетост и оние кои создаваат од чувство на ограниченост, то ест, максималисти и минималисти; во оваа смисла, Бојс однатре бил минималист, а однадвор максималист.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По завршувањето на студиите, паралелно со сликарството, Џарман се занимаваше и со креирање на костими и сценографија за Ројал Балетот и за операта Колосеум во театарот Колосеум.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За да ѝ се врати мора да стане полн во своето битие, да го запознае рајското доживување на полнотија кое не го запознал во детството, иако несомнено го оживеал како продуктивен уметник.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
“Kinderbadewane” (Детската када, 1960) ги потврдува Бојсовите живи сеќавања на детството и okno.mk | Margina #11-12 [1994] 95 уметноста како еден вид на детска лековита игра.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Остварил и студиски престои во Берлин и на Школата за визуелни уметности во Њујорк.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
133 БЕЛЕШКА ЗА АВТОРОТ Зоран Попоски (р. 1974, Скопје) има магистрирано уметност во нови медиуми на Универзитетот ДУК во Австрија.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Метафора со боја“ „Висок степен на размислување!“ „Филозофија во уметноста, или уметност во филозофијата!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Филозофија во уметноста, или уметност во филозофијата!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ф. Б.: Вас ве сметаат за прв вистински современ уметник во Русија, пресвртница за современата уметност во вашата земја.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Со други зборови, Кејџ се обидува (и успева) да ја избрише разликата или дуализмот помеѓу уметноста и животот (старата дилема на уметникот помеѓу живеењето и творењето), со воведување на живот во уметноста и растопување на уметноста во реалниот процес на светот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сѐ уште сте против идејата музиката да се употреби како преносник на идеи и...  К: Не ми се допаѓа таквата употреба на музиката, како што не ми се допаѓа ниту употребата на уметноста во рекламните огласи... тоа е став за музиката кој потсеќа на Авенијата Медисон...  Б: Можеби, но можеби може... да речеме дека музиката е нешто што ги интересира поголем број луѓе и таа може да влијае на нив.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Една генерација го зазема местото на друга.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)