Неочекувано дури и денешната уметност доби со програмските пакети за виртуелна уметност одличен предмет, очовечен и теоретски релевантен предмет, со кого допирот започнува да се развива и обликува како сетило-теоретичар.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во виртуелната реалност всушност допирот е сетило-теоретичар, бидејќи непосредно во материјалниот однос не допира ништо, функционира само преку дистанца, која му овозможува информатичен, податочен контакт преку посебни интерфејси.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)