Кога Бретон вели дека најчист надреалистички акт е да се истрча со револвер на улица и да се пука во сите правци без било каква селективност, тој пред сѐ мисли на убивање на репресивната стварност искреирана од силите на конзервативизмот, на убивање на прагматичната буржуаска ситно-еснафска профитоцентрична култура, на империјалистичкиот и склон кон идолатрија капитал-систем, на лажната хуманистичност, на биготната и лицемерна религиозност, на формализираната безсодржинска уметност итн.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тоа да го знаеме, но не веќе апстрактно, не само во чисти категории, поими, идеи, туку во поими што се одраз на една материјална реалност, што се одразени идејни слики на светот и општеството, значи да откриеме како и на кој начин можеме и мораме да станеме „субјективни“ делови на објективната стварност, реални фактори во појавите, општеството, политиката, науката, идеологијата, уметноста итн.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)