усна (имн.) - има (гл.)

Во неговата глава и во неговите цврсто стиснати усни имаше музика, и тој ја управуваше големата машина, громовито силната органа, басот, тенорот, сопранот, длабоко, високо, и на крајот, струната што му предизвикуваше морници така што мораше да ги затвори очите.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зад нејзините меснати, срцолики усни имаше зачудо мало, живо, но исто толку румено јазиче.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)