Во военото училиште не можеше Гоце да зборува како што сака.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ако не оставиме да ги осветат грчки попишта, а ние нема да оставиме, ако писмото во црквата биде наше, а не грчко, ако децата во училиштето не учат наше писмо, а не грчко, ако во општината се служиме со наше писмо и наш јазик, црквата, општината и училиштето ќе бидат наши а не грчки, вели Максим Акиноски и ја зема од скутот тутурката која на краевите и на средината е заврзана со црвена панделка.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Часовите в училиште не знам како минав.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Часовите во училиштето не знам како минаа.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
И други години имало снег, но ништо од училиштето не можеше да ја оттргне детската врева.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Никогаш не бев предобра ученичка, затоа што училиштето не беше место во кое ги пронаоѓав своите интереси.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)