За некаква варена готвена храна немаше време, но сепак огновите се запалија, барем по некоја пиперка да се запече, лебецот на жарот да се затопли, а што е најглавно, да светне троа пламенче колку да не си клаваат во ушите овие бедници.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Вкочанети и раце и нозе. Станавме некако рамподушни. Топла храна нема.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)