храна (имн.) - во (предл.)

Жената, крај изнемоштените гладни деца, побарала од имамот, бесна од неговата непопустливост, да подготви јадење од храната во подрумот. Тој не попуштал.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш таа слегла во подрумот и сета храна им ја раздала на гладните комшии, а задржала само кромид, домати, пиперки и модри патлиџани од кои му подготвила вечера на недоверливиот имам...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Божем, ти си премногу далеку, и храната во пакетот ќе се расипе додека стаса до тебе.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ги заменив со нешто што ми го дозволуваа животните услови, а сепак беше квалитетно, на пример јадев здрава храна во поприродна и необработена форма.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој ден, откако ја тури храната во аквариумот, таа остана крај рипките.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Во раните утрински часови, штом зраците на сонцето ќе се пробиеја низ гранките на дрвјата, стануваше работливата верверичка Буба, и со брзи чекори одеше да собира храна во својата кошничка.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Еве ја мојата поетика, вели Павлов: По долги опити, кога да му принесам храна во чинијата и трипати да му тропнам – го научив кучето: трипати да го затресе синџирот и да ми лае од радости.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Преголемото количество храна во нејзината чинија ѝ го затапуваше апетитот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Како очекуваш здебелиш, кога јаде како врапче?“ И Кети стави повеќе храна во чинијата на Рози.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Како и секогаш нафрла храна во јаслите, го срина малку ѓубрето кај говедата, им посла сува слама, па чекајќи така добитокот да му се порадува на убавото зимско сонце, да се надише свежина гризеше јаболко и пребаруваше низ мутвите на кошарата, низ сеното и сламата во плевната, низ сомнителните места во ѕидовите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Успеа уште еднаш да се качи во плевната, да нафрла храна во јаслите, да наполни кошниче со јаболка, за Кротка и за себе, да ја згасне жедта на сувите усни, па откако добитокот се прибра во кошарата, успеа добро да ги затвори вратите и полека се прибра во колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе ѝ се открие кога ќе ја изгуби влажноста на душата, за, по обичајот на неговото племе да му ја наполни устата со коски од јагне цицалче, да има храна во онаа друга, неповратна невидливост.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Така, тргнавме пеш со едно торбуле на грб и со нешто храна во него.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Навечер додека полека го испива коњакот, мисли на минатото во кое главно место имаат сите тројца: самата таа, мајка ѝ и нејзиниот покоен татко, поранешен трговец со сточна храна во Гдањск, а потоа сопственик на мал хотел тука, во Варшава.  Влегувам низ задниот, службен влез на Холокауст центарот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Некои ги прегледуваа пушките, други ги точеа јатаганите со камени острила, трети ги притегаа ремењето на опинците, четврти ја сместуваа храната во тагаџиците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Како што ја отвораше му се гледаа изџвакани парчиња храна во устата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Пред влезната порта имаше голема мермерна веранда која блештеше на попладневното сонце.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Претходно мора да пијат нешто за да не им се заглави некое парченце храна во непцата или меѓу забите, па да не си го пренесат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А Бодлер? И него го читале во училиште.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Стана директор на една компанија која требаше да реализира еден американски проект на помош во контролата и утврдувањето на стандарди во производство на храна во балканските земји во транзиција по падот на комунизмот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)