цар (имн.) - не (чест.)

Што нема и царот не јаде!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ајде жити вера, да не правит беља на селото, та царот не пропаѓат од еден, два, десет, педесет и сто пезевенци.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Слепиот Тимон им викаше на луѓето: „Работата гледајте си ја, луѓе: не одете по умот нивни, зашто ќе ви го однесат; и персискиот цар не видел аир од нив: за да им го олесни тешкиот живот на луѓето, побарал од царот на Индија да му испрати даровити музиканти што ќе го веселат народот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Зашто султанот ја насети својата неповторлива можност да биде овековечен со едно изразно средство на иднината залутано на Балканот па застана како што царот не го личи да застане пред некој намерник што на Балканот ќе стане попопуларен од султанот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас пак сосема инаку мисла: Кога царот не може веќе, или неќе, да не варде од виа изедници, тогаш сакаме неќиме сами ќе си го бараме чарето, да се вардиме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)