час (имн.) - ваму (прил.)

Диво ја обрнуваше главата, час ваму, час таму.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дури починуваше војската, летна квечерина се покажаа некои црвени ветрови низ полето што се нафрлија врз тревата Ја легнуваа, ја кршеа, ја фрлаа час ваму – час таму Ја креваа, ја корнеа од земјата Та до мајчина болка низ ветрот пиштеше горката коските како да ѝ ги расчинуваат.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Некогаш кога ќе се печеше комината во селото, и тој мирисаше на ракија и несигурно се засилуваше час ваму, час таму.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)