И сега, сосема бавно, ја крева десната рака кон слепоочницата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не знам со каква сигурност смеам да го прифатам овој мој впечатокот но и од оваа прилична раздалеченост од него забележувам дека очите му се шират а челото набира.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Како да го очекувал моето прашање.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)