чело (имн.) - свој (прид.)

И верен на честа, на должноста верен, млад Дичо што уште душа крепи страдна, во челото свое со парабел вперен, од својата рака тој усмртен падна.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)