Тоа значи дека чисто херменаутичката наука на крајот на краиштата не го чита текстот: таа чита мошне добро, но постои една точка каде што таа не го чита текстот кој не се дава за читање онака како што се дава лектира, во класична смисла.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)