човек (имн.) - живее (гл.)

Го сепна помислата дека кога човек живее со жена, овој вид на разочарување мора да е нормален, повторлив настан; и длабока нежност, каква што дотогаш немаше почувствувано спрема неа, го обзеде ненадејно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Една од најзначајните книги што последнава година се појави на македонски јазик, секако дека е книгата Идеологијата и Субјективитетот од Бранислав Саркањац (Метафорум, Скопје 1993, 304 стр.) Како што може да се насети и од самиот наслов, оваа книга е еден обид да се испита односот
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Актуелна, внимателна и луцидна во користењето помеѓу идеологијата - поим што на библиографскиот материјал, повремено дури и иновативна и го карактеризира ‘нашето време’ провокативна (што е нетипично за литературата од овој вид, тука, кај (“Современиот свет и човек живеат во духот на идеологијата”), нас), книгата на Саркањац бара повеќе од приказ (едно подлабоко и субјективитетот (поединецот) критичко читање), но ние, овојпат, имавме сила за толку... како “дифракциона точка на идеологијата” - онаа точка во која остварувањето на идеологијата мора да се прекрши.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Спрема тоа човекот живее во оној слој од стварноста што за него го издвојува надворешниот свет а тој може да го види и преку своите сетила и да го изрази преку својот јазик.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Ама сѐ побогато и побогато се живее, - ми вели тој. – Сега човекот живее два живота, - ми вели.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Затоа ви велам: човекот живее со своите гревови од минатото и секојдневно прави нови, грешејќи им помалку на туѓинците, а повеќе на браќата и на сестрите свои, на оние што најмногу ги љуби.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во Шницлеровата поучна приказна. човекот живее од животот на микробиолошкиот вид кој го мачи и кој ќе го уништи: тие се туѓи едно на друго, но судбината им е иста.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тогаш човекот живее со злото, не можејќи да се доближат до човекот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Човекот живее додека чади во него довербата... И надежта.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Меѓу многуте зла луѓето секогаш го претпочитаат она кое најмалку повредува.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)