чун (имн.) - има (гл.)

Тие истрпнаа. Во чунот имаше само еден човек.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Само на еден рибарски чун има мала свеченост: на домаќинот еден поп му го „светеше“ чунот по верските христијански обреди, му пожелуваше со него да плови среќно и да лови риба за да живее и да се богати.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)