чун (имн.) - на (предл.)

Пристанав со чунот на неговото место. Го врзав за колецот на брегот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Чуновите на кои лежеа со чинки на очите довчерашните ловци на робови ги одбутнавте од брегот кон реката.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Вешто избегнувајќи ги ударите, и дојдовме зад тил на таканаречената Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
О, да може да потоне сосе чун на езерското дно и никогаш да не излезе оттаму.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој ги покажуваше злобно моите чевли што сега одеднаш испливуваа од тревата како чунови на езеро.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Гледаа до каде бранчињата го отиснале чунот на езерската шир и дали доволно се избегани од селото каде што понекогаш во утринската тишина ќе ја чуеја камбаната која огласуваше нечија смрт.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)