И жали што секоја нова ноќ во која долго ги гледа блескавите ѕвезди му станува минато.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Ѕвездата му се гаснеше. Ми личеше на скршена порцеланска фигура на оној Пенчо, што го познавав, му завидував и се одушевував од него, пукна пред мене и ја откри својата празнотија.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)