Бланш не се фалеше со тоа и на ѕидовите немаше слики да го рекламира тој факт, но факт беше тоа што таа порано беше Зигфилдова весела девојка.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Но како денеска и од него, од куќичето, и од сиот тој ѕид нема ниту трага, само името на местото, Црквиче, наведува на помисла дека тука некогаш навистина можело да има црква.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се џарев во темнината. Очите ми гореа и ме печеа како тогаш кога имав сипаница.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Езеро со боја на љубов
што треба да се напушти.
На ѕидот нема место за неа.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не можев да се поткренам. Дури и да се свртам кон ѕидот немав сила.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
По белите ѕидови немаше апостоли и ангели, туку со крфии заковани кадра на некои чичковци со строги погледи од зад големи окалки, а на местото од милата Богородица, една женичка во годините на мајка ѝ застаната на средината од ѕидот и со голема тетратка во рацете од каде ги вадеше имињата на децата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)